Savremena galerija Subotica, promišljajući i preispitujući svoju baštinu umetničke kreativnosti i zainteresovano prateći i izučavajući tokove savremene umetnosti, postaće dostupan, komunikativni, otvoreni i polemički prostor za razumevanje i stupanje u aktivan odnos sa savremenom umetnošću. Uverena u transformativni potencijal umetnosti, Savremena galerija Subotica svojoj publici će ponuditi mogućnost saznavanja i kritičkog mišljenja, kako bi uspostavila odnos poverenja i prihvatanja između publike i savremene umetnosti – odnos koji će rezultirati povećanjem svesti i širenjem vidika, konačno doprinoseći poboljšanju kvaliteta života.
Misija i istorijat
Savremena galerija Subotica osnovana je 28. aprila 1962. godine kao Likovni susret – Palić, odlukom tadašnjeg Narodnog odbora Opštine Subotica. Osnivač je ovoj ustanovi poverio dužnost da „svake godine organizuje javno izlaganje umetničkih dela iz oblasti slikarstva, grafike, skulpture i drugih oblika savremene jugoslovenske umetnosti“ i da „organizuje predavanja, razgovore sa umetnicima i likovnim kritičarima, kao i druge oblike popularizacije umetničkog stvaralaštva“. Poseban zadatak Likovnog susreta – Palić bilo je praćenje, proučavanje, kolekcionisanje i upoznavanje publike sa umetnošću koja je tih godina nastajala u likovnim kolonijama, koje su u početku radile samo na teritoriji AP Vojvodine, a zatim i širom čitave nekadašnje SFRJ. Likovni susret – Palić zamišljen je kao centralna dokumentaciona ustanova jugoslovenskih kolonija.
Svega par meseci nakon osnivanja, Likovni susret – Palić organizuje prvu veliku izložbu koja je trebalo da predstavi domete slikarstva u umetničkim kolonijama, Prvi Likovni susret. Svake godine ustanova je priređivala po jedan ovakav „likovni susret“, a te manifestacije bile su zamišljene kao trijenalno prikazivanje situacije u različitim umetničkim medijima: jedne godine su tretirale slikarstvo, naredne grafiku i skulpturu, a od 1968. godine i keramiku. Te godine je „Likovni susret“ osnovao Trijenale jugoslovenske keramike, smotru savremene keramike, čijoj se organizaciji kasnije priključio i Muzej primenjene umetnosti (Beograd). Paralaleno sa izložbenim aktivnostima, „Likovni susret“ je u prvoj deceniji svoga postojanja bio domaćin i nekim od prvih stručnih simpozijuma iz oblasti vizuelnih umetnosti: 1962. okupio je jugoslovenske slikare, godinu dana kasnije istoričare umetnosti, a 1964. jugoslovenske grafičare.
Istovremeno sa ovim izložbenim i kongresnim aktivnostima, Galerija je počela da formira svoju umetničku zbirku, pa je već nakon Prvog Likovnog susreta otkupila neka od dela izloženih na toj smotri. Te godine počinje i sistematsko otkupljivanje umetnina za zbirku, koja se tada formira i postupno izgrađuje.
U decenijama koje su sledile, Galerija je priredila brojne izložbe tada vodećih umetnika, nastojeći da u svom radu ne zapostavi komunikaciju sa većim umetničkim centrima, ali i da pomno prati lokalnu umetničku scenu.
Iako je značaj umetničkih kolonija izbledeo već krajem šezdesetih godina prošlog veka, „Likovni susret“ je svoju misiju i delatnost izmenio tek devedesetih, u vreme kada je država u kojoj je Galerija funkcionisala prestala da postoji. Ipak, pravilno prosuđujući okolnosti i ocenjujući da umetničke kolonije gube bitku sa savremenošću, Galerija je tokom sedamdesetih i osamdesetih nastojala da svoj rad veže za redovnu izložbenu delatnost, smanjujući uticaj manifestacije Likovni susret. U drugoj polovini poslednje decenije dvadesetog veka, Galerija i formalno prestaje da bude centralna sabirna ustanova za dokumentovanje rada umetničkih kolonija, te tako dobija priliku da redefiniše svoju ulogu.
Danas, Savremena galerija Subotica, crpeći snagu iz svoje istorije, postaje centar za upoznavanje svih vidova savremene vizuelne umetnosti, mesto za saznavanje novih informacija i tačka komunikacije vrednosti koje prikazuje kroz svoj izlagački rad.
