Arhitekta

Ferenc J. Rajhl (Apatin, 23. 2. 1869‒Budimpešta, 12. 4. 1960) studije arhitekture završio je u Budimpešti 1891. godine, a nakon toga se zaputio u veće evropske centre, kako bi izučavao dostignuća tadašnjih savremenih arhitekata. U Subotici se nastanio 1895, a iduće godine oženio se Irmom Vargom, kćerkom jednog od gradskih senatora. Do 1908. projektovao je niz građanskih kuća i javnih objekata u duhu tada preovlađujuće eklektike: Pučku kasinu (današnju zgradu Gradske biblioteke), Gimnaziju, zgradu Austro-ugarske banke u Subotici, crkvu u Bačkoj Topoli i druge. Međutim, u svoja dela postepeno je uvodio elemente secesije (palata Međanski, kuće u ulici Vase Stajića, Gradska kuća u Apatinu). Na (nerealizovanim) projektima za subotičku sinagogu i Gradsku kuću i na Vili Konen na Paliću uočljive su izrazite promene i njegovo opredeljenje za novi stil: secesiju.

Sa nepunih trideset i pet godina ostvario je svoje životno delo: jedinstvenu, maštovitu secesijsku Palatu Rajhl (1904), inspirisanu takozvanim mađarskim nacionalnim stilom. Iako je istovremeno imao svoju ciglanu i radio kao građevinski preduzimač, bio je opterećen neisplaćenim investicijama i velikim izdacima za svoju palatu. Samo četiri godine nakon useljenja u svoju kuću, doživeo je bankrot i preselio se sa porodicom u Segedin. Tamo je podigao četiri secesijske palate. Od 1912. godine živeo je u Budimpešti, pod imenom Bernhauzen-Rajhl, gde je projektovao i slikao, ali se više nije isticao svojim delima.